Selam... 
Tanışma, vedalaşma gibi merasimleri pek sevmem. O nedenle izninizle bu bölümü es geçmeyi tercih edeceğim. Keza; bundan böyle dertleşeceksek eğer, aramızdaki dostluk şifresinin "samimiyet" olmasını arzu ederim. Ama buraya kadarki satırları okuyup da beni akıllı-uslu, gözleri her dem sulu biri zannettiyseniz eğer, hemen düzelteyim; kesinlikle öyle değilim. Etik olarak ahlak bilgisi öğretmeni kıvamında da değilim. Göz pınarlarımdaki deltalara gelince... Onları kurutalı epey oldu.
Kısacası kaderimin kölesiyken, hayatımın efendisi olma yolunu seçtim erkenden. Yakın dostlarıma göre delilikle dahilik arasında sık sık gidip gelmekteyim. Ama yakından bakınca kim normal ki zaten? Ben açık açık itiraf ediyorum; evet efendim deliyim! Hem de "zır" cinsinden! Ruh röntgenimi çekip, hüviyetimi huzurlarınıza sunduktan sonra şimdi esas yazıma geçebilir miyim? ☺️