merhabalar sevgili okurlar,
nasılsınız? umarım iyisinizdir. tam kendimi toparlayıp konsantre oldum, ben bu kitabı bitireceğim demiştim ve epeyce uzun bir aradan sonra yeni bölümü 5 şubatta paylaşmıştım. ne yazık ki hemen ertesinde büyük bir facia yaşadık bildiğiniz üzere. ben ilk iki hafta kendimi toparlayamadım, günlerce hatta haftalarca yastaydım. hala daha iyileşmedik, hala daha acımız büyük ama biz o acının etrafında gelişiyor, büyüyoruz. hayatım eskisi gibi değil, ben artık fazlaca boş vakti olan biri de değilim. keşke kafamı toparlayabilsem, bana iyi gelen her şeyi yapabilsem ama zor. sizi umutlandırdığım, tutamayacağım sözler verdiğim için affedin. ne zaman kendime gelirim, ne zaman tekrar o gücü toparlarım bilmiyorum. bildiğim tek şey, o hikayeyi her düşündüğümde aklıma depremin gelmesi. belki saçma, ama beynimde o iki olay bağdaştı artık. umut ediyorum, bir gün düzelir fakat ola ki düzelmezse hikayeyi yazamasam dahi size ileriki bölümlerde ne yazmayı planladığımı duyurup aklınızdaki soru işaretlerini silmeye çalışacağım. en azından bu şekilde hikaye kopuk ve yarım kalmış hissettirmez belki.
sağlıkla, huzurla kalın dostlar. ülkemizin başı sağ olsun.
