Bunu yapmayı hiçbir zaman istemedim. Ailem izin vermediği halde bile gizlice yazmaya devam ettim. Burada çok güzel arkadaşlıklarım da oldu. Siz beni kahveniz olarak bildiniz, sevdiniz. Ben de sizi. Ama artık bu işi yürütemiyorum. Bu yüzden sizlere veda ediyorum. Arkadaşlarım, kitap destekçilerim... Hepinize çok teşekkür ederim. Bir yıl boyunca yanımda oldunuz. Sizleri unutmam mümkün değil tabii. Siz de beni unutmayın. Belki bir gün tekrar dönerim buraya. O gün gelene kadar kendinize iyi bakın. Hepinizi seviyorum...
-Kahvekokusu