Hepimizin hayatında birtakım çözülmeyi veya dağıtılmayı bekleyen sorunlarımız vardır. Mesela benim hayatım rayından çıktığında veya umutsuzluğun baş gösterdiği zamanlarda en iyi arkadaş ve sığınağım kitaplar oldu. Kitaplar gerçek anlamda bir tutkudur. Bazı cümleler ya da her satır sizi anımsatır. Dalar gidersiniz o cümleye tekrar tekrar okur ve tebessüm edersiniz. İşte o cümlelerin ilaçtan farkı yoktur. Ruhunuzu iyileştirir. Düşünmeye iter. Bende de böyle oldu. Sonra dedim ki neden bir şeyleri denemiyorum? Başarabilirim ya da başaramam hiç önemli değil. En azından tecrübe ederim. Sonuçta her yazmaya başlayan harikulade yazmıyor. Roger Von Oech, Beverly Sills  yanılmış olamaz. Yani umarım yanılmıyorlardır. Bir yola çıkıyorum ve ilk defa plansız akışlı. Umudun yok olduğu bu dönemde umut etmeye gayret gösteriyorum. Bu satırları okuyorsan sana teşekkür ediyorum. Ve umut etmeyi bırakmamanı, daima yeni şeyler denemeni tavsiye ediyorum. Sonuç olarak bu platformda istemezsen kimse seni tanıyamıyor.

Dene, yaz, çiz hatta başarısız ol tekrar dene. Bizi yarınlara taşıyacak olan asıl şey aslında başarısızlıktır. Çünkü başarının olduğu her yerde en az bir kere kaybetmişizdir...

Kimliksiz Biri