Hani bir ıssız adaya düştüğünde, yanına almak istediğin üç şey sorulur ya hep...
Ben de sordum kendime. Ne alırdın yanına diye?

İlk aklıma gelen, uçsuz bucaksız düş bahçem oldu... İçinde, aradığım, özlemini çektiğim bir yığın hayata dair süslü püslü hayaller...

Sonra bir ak sayfa düşündüm. Üzerine yazıp yazıp silmeyeceğim... Ne kadar çok yazılsa da asla dolmayan... Ve cümlelerin hiç kaybolmayacağı... Olur ya ıslandığında, gözden dökülen yaşlarla yok olur cümleler hani...

Bir de hiç bitmeyen kalemim olsun istedim. Tükenmeyen kalem... Ben tükenip bitsem de, o her daim kendini yenileyebilsin. Yanıbaşımda dursun. Her elimi uzattığımda parmaklarımın arasına geliversin.

Düş bahçem...
Ak sayfam...
Tükenmeyen kalemim...
Ve biraz da ben...