"EPILOGUE <3 or </3 ?
BRYLE's POV
DATE: JANUARY 11. ANG ARAW NA SANA NAWALA NA LANG SA KALENDARYO KO.
Umihip na naman ang malakas na hangin. Yun lang ang maririnig mo sa paligid. Sobrang tahimik, walang kahit sinong umiimik. Paano nga ba naman may iimik eh sementeryo to? Oo, nasa sementeryo ako. Naka upo sa puntod ng mama at papa ko. Hindi ko alam kung bakit sa dami ng lugar, dito ako dinala ng mga paa ko.
Nakaka inis lang kasi tumambay sa mansion o sa tambayan o sa bar nila Tommy, titingnan lang kasi ako ng mga tao dun na parang ako na ang pinaka nakaka awang tao sa mundo. Si Bryle Caleb Stanford titingnan nila ng ganun? Mga gago ba sila?!
Gusto ko silang sigawan at pagmumurahin tuwing bibigyan nila ako ng awang awang tingin, pero hindi ko magawa. Bakit? Kasi ako mismo, pag titingnan ko ang sarili ko sa salamin, ako mismo naaawa sa itsura ko eh. Nakakaloko lang diba? Bwisit!
Buti pa dito, walang manghuhusga sakin. Walang tangang magtatanong sakin kung ayos lang ba ako gayong obvious naman na p*tang *nang hindi! Buti pa dito, kahit umiyak ako ayos lang. Ang gusto ko lang naman yung may makinig sa akin, yun lang ang kailangan ko at hindi yung mga putapeteng advice nila na makakaya ko rin to at malalampasan ko rin to. Ang dali sa kanilang sabihin yun dahil hindi sa kanila nangyayari. Tangnang yan, subukan nilang lumagay sa kalagayan ko, ewan ko na lang kung maiintindihan pa nila ang ibig sabihin ng "magiging ayos lang ang lahat". Paano magiging ayos ang lahat, kung yung lahat lahat mo iniwan ka?
"Ugh! Bwisit!" sigaw ko sabay gulo sa buhok ko.
Pinakalma ko saglit yung sarili ko tapos tumingin na ako sa puntod nila mama at papa. Kailangan ko ng magsalita, baka mabaliw na ako kung kikimkimin ko lang lahat ng to sa loob ko.
"Hoy ma, pa! Long time no see, kahit hindi ko kayo nakikita. Gusto ko lang ng matinong kausap, puro mga nakakaloko yung mga nasa paligid ko eh. Nakikinig naman kayo ngayon..." http://wattpad.com/story/2034179
