Bazen kendimize yeterince değer vermediğimiz anlar olur. Hata yaptığımızda, başkalarına nazik davranırken kendimize acımasız olmayı seçeriz. Oysa en çok sevgiye ihtiyacı olan, en çok şefkati hak eden kişi, yine kendimiziz. Kendini sevmek, kibir değildir. Aksine, kendine duyulan saygının ve içsel huzurun temelidir.
Bal tanesi, insan en çok kendi ruhunu beslemeli, kendi kalbini korumalı. Çünkü en güçlü fırtınalar bile iç huzurunu sarsamaz, eğer kendine güveniyorsan. Sana sunulan hayat biricik ve eşsiz. Kendini yetersiz görerek bu mucizeyi küçümseme.
Kendine güvenmek, hatalarınla barışmak ve onların da seni sen yapan parçalar olduğunu kabul etmektir. Mükemmel olmak zorunda değilsin. Kusurlarınla, kırgınlıklarınla ve düşüp kalkışlarınla güzel bir bütünsün. En kıymetli dostun, en güvenli limanın yine sen olmalısın.
Her sabah aynaya baktığında, içinde saklı gücü ve güzelliği hatırla. Başkalarının seni tanımlamasına izin verme. Sen kendine inandığın sürece, tüm dünya seni tanır. Kendini sevmek, ışığını keşfetmek ve bu ışığı dünyaya saçmaktır. Unutma, en parlak yıldız bile önce kendi içindeki ateşi yakar.