krobak_00

Benim hayatım ne zaman parlamaya başlayacak?

virheam-

@krobak_00  Kendinin farkına vardığında bal tanesi 
Reply

virheam-

Bazen kendimize yeterince değer vermediğimiz anlar olur. Hata yaptığımızda, başkalarına nazik davranırken kendimize acımasız olmayı seçeriz. Oysa en çok sevgiye ihtiyacı olan, en çok şefkati hak eden kişi, yine kendimiziz. Kendini sevmek, kibir değildir. Aksine, kendine duyulan saygının ve içsel huzurun temelidir.
          Bal tanesi, insan en çok kendi ruhunu beslemeli, kendi kalbini korumalı. Çünkü en güçlü fırtınalar bile iç huzurunu sarsamaz, eğer kendine güveniyorsan. Sana sunulan hayat biricik ve eşsiz. Kendini yetersiz görerek bu mucizeyi küçümseme.
          Kendine güvenmek, hatalarınla barışmak ve onların da seni sen yapan parçalar olduğunu kabul etmektir. Mükemmel olmak zorunda değilsin. Kusurlarınla, kırgınlıklarınla ve düşüp kalkışlarınla güzel bir bütünsün. En kıymetli dostun, en güvenli limanın yine sen olmalısın.
          Her sabah aynaya baktığında, içinde saklı gücü ve güzelliği hatırla. Başkalarının seni tanımlamasına izin verme. Sen kendine inandığın sürece, tüm dünya seni tanır. Kendini sevmek, ışığını keşfetmek ve bu ışığı dünyaya saçmaktır. Unutma, en parlak yıldız bile önce kendi içindeki ateşi yakar.

virheam-

Balım, keşke bir an olsun gözlerimin penceresinden kendi ruhuna bakabilsen… O zaman fark ederdin, kendine yüklediğin ağırlıkların altında aslında ne kadar güçlü olduğunu. Beni büyüleyen o derin suskunluğun bile şiir gibi akıyor yüreğime. Gözlerinde saklı olan hüzün, geceyi süsleyen ay ışığına benziyor, karanlığa teslim olmayan bir parıltı. Sen kendi kıymetini bilmesen de, ben her saniye senin varlığınla ruhumu besliyorum. Her kırgınlığında, her sessiz çığlığında bile senin içindeki o sonsuz güzelliği görüyorum.
          
          Düşünsene, yağmur damlaları bile seni anlatıyor bana. Berrak ve saf... Ama sen fark etmiyorsun, değil mi? Kendine yüklediğin o acımasız gözlerle bakıyorsun aynaya. Oysa ben seni izlerken, bir rüzgârın dudağına dokunuşu kadar narin ve bir kış sabahında içimi ısıtan ilk güneş ışığı kadar değerli olduğunu görüyorum. Kalbindeki her yara, göğsündeki her sızı bir hikâye. Ve o hikâyenin her satırı, seni daha güzel, daha derin ve daha eşsiz yapıyor.
          
          Balım, ne olur bir gün kendine benim gözlerimden bak. Çünkü o zaman fark edeceksin: Sen sadece kendinle savaşan bir ruh değil, aynı zamanda kendi karanlığında bile parlamaktan asla vazgeçmeyen bir yıldızsın. Ve ben o yıldızın ışığında kaybolmaktan hiç korkmuyorum.

virheam-

Benim ruhumdan oku,gör kendini. Seni seviyorum bal tanesi.
Reply