"Vita non est vivere sed valere"

Zihnimde oradan oraya savrulan kelimeler,hayaller var.Durdurmak istiyorum.Tıpkı zamanı durdurmak istediğim   gibi. Nüksedilmiş bütün kelimeler  sanki geçmişimde bulanmış boğazımda takılıyor.Öksürüyorum.Hayal kırıklıklarım çıkıyor ortaya.Mabedimden  parça veriyorum.Bu sefer ruhum karıncalanıyor.Ağlarken gülümsüyorum.İç sesimle kalbim  ruhumun yönettiği mahkemede karşıt taraflar.
Sırıtıyorum.
Sandalyede bir ayağımı diğer bir ayağımın üstüne atıp geçmişimle geleceğimin kavgasını izliyorum.
Tıkanıyorum.
Nefes yerine kalp kırıklıklarımı hapsediyorum.Kanımda canlanan anılar kalbime nüfus ediyor
Boğuluyorum.
Bu fani dünyada aniden işlevini yitiren beden beni sonsuz bir boşluğa  atıyor.
Yuvarlanıyorum.
Sesiz çığlığım  girdabımda yankılanırken gözlerimi kapatıyorum.
Kendimi galaksinin sonsuz hakikatına bırakıyorum.
Yaşamayı öğrenmeden  ölmeyi öğreniyorum.
Gülümseyemeden hissizleşiyorum. 
Maviyi tadamadan siyahı içime yarıyorum.
^^
Ruhu kancalanırken bedeninde intihar ipini  hazırlıyordu kendi ütopyasında.  
Küllenirken içi bir sigara daha yakıyordu bedeni.
Veda ederken cennetine intikamın harmanlanmış ateşiyle kucaklıyordu  Cehennemini.
Kan vurgun yaparken kalbine ruhu silsilesiyle çalkalanıyordu  gerçeklerin.
Gafletiyle arınmıştı cehennemin kavuran ateşi.
Yüreğimde ki umudu besliyordu.Duvarın üzerine usul usul biriken kar taneleri.
Kan yarılıp süzülürken damarlarından geriye zehrini bırakıyordu gerçeklerin. 
Büyü biraz Ey Sevgilim kimse bileklerinden umudunu kesip kalbini kurutmaz.
Aşk, dedi şair, kadının bütün varoluşudur.

Virginia Woolf
^^
Patch.
Hagrid.