Kral onun gözlerinin içine baktı, mahvolmuştu ama konuştu.

"Sevgi hak edilen bir şey değildir Velindané."

Kadın onun inadına söz geçirmekte kararlıydı.

"Bir kez olsun, bir şeyleri hak etmek istedim!"

"Hak edip etmemen önemsiz Velindané, seni seviyorum."

"Yalnız bir defa cesur bir istekle ayağa kalktım, sizin için canımı vermek üzereydim. Bu hakkı bile çok gördünüz. Benim gibi zayıf bir varlık için, canınızdan bir parçadan vazgeçtiniz."

Kadın öfke ve kederle ağlıyor, cüsseli adamı omuzlarından sarsıyordu. Kadının sakinleşmesini beklerken kocaman ellerini dünyanın en narin dokunuşla yüzünden ıslanmış perçemlerini çekti.

"Eşim, bana bak. Bana neler yaptığına bak."

Kadının ıslak kirpikleri dinmiş bir fırtınadan hallice ıslak bakışları için aralandı. Adam bariton sesiyle usulca fısıldıyordu.

"Seni seçerek canımın bir parçasından oldum, evet."

Kadının bakışlarındaki onaylanmış kederi gördü ve iç çekişini duydu. 

"Fakat." Dedi, "seni kaybetseydim canımdan olurdum."