l1ben0

"Sen kimsin?" Diyerek nefeslendi Atayerka ona, sanki ilk kez görmüş gibi ve bu görüntü nefesini kesmiş gibi. Nutku tutulmuş, dili kırılmış ve kalbi koca bir boşlukla sızlarken. Yeraz telaşsız, boşlukta süzülür gibi narin ve sakin bir şekilde vücudunu ona çevirdi, sanki bu esmer tenli melek suretlinin varlığının tek amacı güzelliğini sergilemekmiş gibi tasasızdı.
          	
          	"Bir önemi yok bunun," dedi baldan daha kıvamlı,  içine düşen bütün kötülüğü yutup yok edecekmiş, sanki onun bünyesinde ufak kötülük zerresinin bulunması bile imkansızmış gibi gelen sesiyle. "Peki asıl sen kimsin Atayerka?"
          	
          	Bu derin bir soruydu, Atayerka onun içini gördüğünü ve ona asla yalan söyleyemeyeceğinin farkındalığıyla çırılçıplak hissetti.
          	
          	"Ben," dedi soluk soluğa. "Ben kimim, bilmiyorum. Hatırlayamıyorum."

l1ben0

Evet, Atayerka bunu tereddüt etmeden yapardı, koca bir kara deliğe dönüşeceğini bilse de.
• Reply

l1ben0

Sonra adımları geriye çekildi, Manfu'nun bakışları altında ait olduğu yere, karanlığa döndü.
          	  
          	  Atayerka biliyordu, onun ruhunda en ufak acının izini bir daha görürse, bütün insanlığın mutluluğunu içindeki kara boşluğa yığardı. Eğer kendisinin bu karanlıktan çıkma imkanı yoksa, Yeraz'ın ışığı uğruna el sürmediği bu yeryüzünü katrana bulardı.
• Reply

l1ben0

Yeraz yüzündeki endişeyle seslendi. "Bunu yapmamalıydın," kendi için olan endişesini bastıran hissin, onun artan ağrısı ve yüklendiği yük olduğunun farkındaydı. "neden yaptın?" 
          	  
          	  Atayerka bir adım gerilerken onun yüzüne sanki geri dönmek istediği evi gibi baktı.
          	  
          	  "Acı senin yüzündense benim içime yakışırdı, ait olduğu yere almaktan başka bir şey yapmadım."
• Reply

l1ben0

"Sen kimsin?" Diyerek nefeslendi Atayerka ona, sanki ilk kez görmüş gibi ve bu görüntü nefesini kesmiş gibi. Nutku tutulmuş, dili kırılmış ve kalbi koca bir boşlukla sızlarken. Yeraz telaşsız, boşlukta süzülür gibi narin ve sakin bir şekilde vücudunu ona çevirdi, sanki bu esmer tenli melek suretlinin varlığının tek amacı güzelliğini sergilemekmiş gibi tasasızdı.
          
          "Bir önemi yok bunun," dedi baldan daha kıvamlı,  içine düşen bütün kötülüğü yutup yok edecekmiş, sanki onun bünyesinde ufak kötülük zerresinin bulunması bile imkansızmış gibi gelen sesiyle. "Peki asıl sen kimsin Atayerka?"
          
          Bu derin bir soruydu, Atayerka onun içini gördüğünü ve ona asla yalan söyleyemeyeceğinin farkındalığıyla çırılçıplak hissetti.
          
          "Ben," dedi soluk soluğa. "Ben kimim, bilmiyorum. Hatırlayamıyorum."

l1ben0

Evet, Atayerka bunu tereddüt etmeden yapardı, koca bir kara deliğe dönüşeceğini bilse de.
• Reply

l1ben0

Sonra adımları geriye çekildi, Manfu'nun bakışları altında ait olduğu yere, karanlığa döndü.
            
            Atayerka biliyordu, onun ruhunda en ufak acının izini bir daha görürse, bütün insanlığın mutluluğunu içindeki kara boşluğa yığardı. Eğer kendisinin bu karanlıktan çıkma imkanı yoksa, Yeraz'ın ışığı uğruna el sürmediği bu yeryüzünü katrana bulardı.
• Reply

l1ben0

Yeraz yüzündeki endişeyle seslendi. "Bunu yapmamalıydın," kendi için olan endişesini bastıran hissin, onun artan ağrısı ve yüklendiği yük olduğunun farkındaydı. "neden yaptın?" 
            
            Atayerka bir adım gerilerken onun yüzüne sanki geri dönmek istediği evi gibi baktı.
            
            "Acı senin yüzündense benim içime yakışırdı, ait olduğu yere almaktan başka bir şey yapmadım."
• Reply

l1ben0

Yıllarca aynadaki yansımamı izledim, 
          Pencerenden bakmanın nasıl bir şey olduğunu görmek için. 
          Bütün kusurların yok olduğu bir ayna, tazeciğim. Hiç düşmemişim, dizlerim bile tazecik. 
          Gözlerimi bir kırpmam yetiyor kıyamet için, işte beni senden ayırmaya bir göz kırpmanın gücü yetiyor. 
          Kırmızı ipler çekiştiriyor beni, bileklerimden. 
          Çektiğin yer uçurum sanıyorum, yüksekten korkarım ben. Yüksekten mi korkuyorum yoksa düşmekten mi, binlerce soru.
          Çektiğin yere gelememek için eklemlerimden kesiyor atıyorum ellerimi kör bıçaklarla, işte o kadar korkuyorum yüksekten.

l1ben0

Geçmişe bir sünger çekiyor, dizlerimdeki yaralara üflüyor ve doğruluyorum. Düştümse de sana bakarken düştüm. Kötü olan her detayı, bir kenara atıyorum. Bizi iyi hatırlayacağım, geçmişi affediyorum. Bizi azad ediyorum. 7 kat cennetin tüm yüce duyguları üzerine olsun, sen tüm güzel şeylere layıksın. Yemin ederim.
• Reply

l1ben0

Aynaya bakıyorum, iyileşmeye bir şans tanıyorum. Sevdiğin gülüşlerimi geri getirmek için bir çaba. Sigaraları kırıyor atıyorum. Nikotinin mide bulantısını hak etmediğimi söylüyorum. Tıpkı senin de hak etmediğin gibi. Bizim için ağlamayı o tuvalette bırakıyor, gülmek için yeminler ediyorum. Yaşamalıyız, başka hayatımız yok. 
            
            Aynanın karşısındayım, tekrar ve tekrar. Kirpiklerimi sayıyorum. Senin gözlerinle baktığımı unutuyorum. Pencerende bütün kusurlarımın yok olduğunu da. Yine de, sayıyorum.
• Reply

l1ben0

Aynaya bakıyorum, 20 yaşıma girmek üzereyim. 
            Yıllar önce senin ağzından çıkan bir cümle çıkmıyor aklımdan. Gözlerinin birindeki kirpikler diğerinden daha yoğun. Hangi yüzü inceledin o kadar, çocuk kıskançlığıyla ben yıllardır kirpiklerimi sayıyorum. 
            Oysa kime ne kaç kirpik düşmüş yüzüme. Yine de sayıyorum. Kirpiklerime baktıkça aklıma düşüyor yüzün. Ben bu fani hayatta sana şahit oldum yürek felaketim. Seni ve yaşadıklarımızı affediyorum. Varlığın için minnetteyim. Soluğumun yarısı, kalbimin eksik ritmi. İyi bakacaksın ikisine de.
• Reply