❄

Ne kadar silersen sil; ya yırtılır defterin ya da izi kalır cümlelerin.

Artık uslu durmamı gerektirecek kimsem kalmadı.

Herkes yabancı ve yalancılar...

Ne içimdeki dünyaya sığabildim ne dışarıdaki sokaklara 

Bir sebebe ihtiyaç duyan tüm sevmelerin hakikatinden şüphe duyarım.

... Durup durup ıssız yerlerde
          “güçlü ol ey kalbim, güçlü ol
          Daha çok işimiz var” diyorum
          
          Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum
          Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
          Yoksa dudakların mı anlayamıyorum

Geleceği yaratmak onu tahmin etmekten daha kolaydır.

Uzağım artık herkese her şeye öyle zamanlar geliyor ki 
          Bırak yeni birine 
          İçimde kendime bile yer bulamıyorum.

Perişan haldeyim fakat içimde kendimden bile sakladığım bir ümit var...

Hayatım boyunca sevdiğim,değer verdiğim insanların mutlu oluşlarıyla mutlu oldum. Üzüldüklerinde üzüldüm, ağladıklarında yeri geldi bende onlarla beraber ağladım. Acı çekerken hep yanlarında oldum. Benim birini severken sevgiden anlayışım bu. Ama biliyomusunuz ben ağlarken kimse yanımda olmadı.. benimle üzülmedi. Ben herkese iyi davrandıkca, onlar bende hep kötülük bıraktılar. Aslında ben hayatı ,Hayatımı verdiğim insanın beni geride bırakıp başkası ile gülerken gördüğümde anladım.Hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ettiğinde, bana yaşattıklarını iki günde unuttuğunu gördüğümde anladım.İnsanların benim sandığım gibi pek güzel kalpli olmadığını gördüğüm zaman anladım.
          Benim  kadar ince düşünmediklerini, benim kadar önem vermediklerini gördüğümde anladım
          Söz verip sözünü tuta bilmediklerinde, seviyormuş gibi davranıp sevmediklerinde, her zaman arkandayım deyip ilk arka vuran onlar olduklarında anladım.Hergün kendimle konuşuyorum. "Nerede yanlış yaptın? diye" sorular soruyorum kendi kendime. Hatalarımı arıyor