⁰³.⁴⁶
Daha derine inmedeydim keşke, siktiğimin merakıma yenik düşmeseydim keşke. Okumasaydım o satırları.
Bana hiç anlatmadı oysaki. Kendimi ona o ladar çok yakın hissetmiştim ki, bana da anlatır sandım. Zaten olması gereken de bu. Ancak o başkasını seçti. Ben, gereksiz yer kapsayan bir çöpüm. Hiç doğmamış olmayı dilerdim. Hiç bu kadar yaralanmamayı, canımın acımamasını dilerdim. O'nu kazanmayı dilerdim belki de. Seviyorum o'nu. Çok aptalım ben. Çok hem de. Herkesi kısa sürede kendimden soğutur, yine yalnız kalırdım bu koca boşlukta. Keşke bu kadar aptal olmasaydım da duygularımı yansıtabilseydim, anlatabilseydim kendimi keşke. Bana anlatsaydı keşke, iyi bir tavsiyeci değilim belki de ama, yine de bana değil de ona gitmesi çok acıttı kalbimi, benliğimi. Of... Çok aptal hissediyorum. Çok duygusuz ve değersiz hissediyorum. Neden bana gelmedi ki sanki? Of. Ne kadar da çaresiz kalırmış insan, ne kadar da aptal hissedermiş kendini. Umarım onun aklına ben de gelirim... Bana da yazar. Mesajlarıma bir haftadan çoktur cevap alamıyorum. Ancak gördüm ki... Benim bir damlası için yalvardığım şey başkasına yağmurmuş. Keşke çekip alsa beni kollarına, hiç bırakmadan, sonsuza kadar saklasa beni kendine. Bu olanlardan sonra mümkün olacağını sanmıyorum pek... 24 aralık. Bu saati öylesine kazıdım ki aklıma, öylesine bir nefretle, sinirle dolup taştı ki içim... ölmek, yok olmak istedim o an.
