cissa

Hazır malum ay gelmişken. 
          https://www.wattpad.com/story/319835900

enistem. ENISTEM. 

Ve inanmıyorum bir kış günü dünyaya geldiğine.
          Sen mutlaka baharda doğmuş olmalısın
          toprak uyanırken...

Elbette seni inciteceğim.Elbette beni inciteceksin. Elbette birbirimizi inciteceğiz ama bu varoluşun mutlak koşuludur. Bahar olmak, kışın riskini kabul etmek demektir. Var olmak, var olmama riskini kabul etmektir.
          
          

Ben onun münzevi kalbine uzaklardan seslenmek için, kulaklarının içine en güzel hislerimi fısıldıyorum. Sonra dudaklarımı yanaklarının üstüne koyuyorum. Yüzü yanıyor, o kadar yanıyor ki, biraz sonra kül olup dağılmasından korkuyorum.

Gülümsedi. Alt ve üst dudağın bu kadar uyumlu hareketine, o uyuma gözlerin, yanaktaki çillerinin, kaşlardaki yaylanmanın bu kadar ahenkle eşlik ettiğine daha önce hiç şahit olmamıştım. Gördüğüm en güzel kadındı. Gördüğüm en güzel şey. İlk kez Darwin'in yanıldığını düşündüm. Teori onunla çuvallamıştı. Çamurlu sudan çıkan tek hücreli bir yaratık, evrimle bu kadar güzelleşemezdi.

“Sana sitem etmeyeceğim artık. Bütün suç benim. Seni bu kadar sevmemeliydim. Şu köhne ve utanmaz dünyada ne bir kimse bu kadar sevilmeye değer , ne de bir kimsenin bu kadar sevmeye hakkı var.”
          

"Günler gitgide kısalıyor,
          Yağmurlar başlamak üzere.
          Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
          Niye böyle geç kaldın?"