m00nsunlight

bulutlar pamuktan da olsa şimşek en çok onların canını yakar.. 

<3'

Bugün tam beni anlatan bir söze denk geldim şöyle diyordu:
          “Durduk yere kendimi çok hüzünlü ve kırgın hissediyorum.Kim bilir hangi birikmiş olayların ruhuma yansıması bu.”

Gecenin 3 arkadaşı vardır; yalnızlık,sessizlik ve hafiften çalan müzik...

İnsanların hemen her şeyi karşılık bekleyerek yaptığı çağımızda;elle tutulur karşılığı olmayan bir uğraşa gönül vermek,maddi manevi birikimini,kelimelerin dostluğunu elde etmeye adamak zordur. Şiir bu zorluğu göğüslemek isteyenlere ilham olur ve şiire vurgun yürekler,daha bir şefkatle yaklaşırlar insanlara. Çünkü onlar acının ne olduğunu daha iyi bilir,sevgiyi daha derinden hissederler. Mısraların yumuşattığı bir yürek taşımaktadır bedenleri. Şiir belki de bunun için vardır ve bunların yaşaması için ayakta kalmalıdır. Kelimelerin dostluğuyla yürekleri  yumuşatan şiir karşılıksız sevgiyi verdiğinden yaşatılmalıdır.

Uzay da bir boşluk ve alabildiğine karanlık..
          Ama içerisinde yıldızlar,gezegenler,galaksiler..
          Ve en parlak olanı güneş var..<3

Olmayan ülke tıpkı çizgi filmdeki kadar renkli midir gerçekten..?
          Yoksa perilerin kanatlarımı olmayan ülkeyi bu kadar güzel yapıyor?..

“Biliyor musun...İnsan gün
          batımını çok seviyor,
          içi üzgünken...”
          -Küçük Prens 

“Görüyorsun,ağlıyorum 
          Nastenka
          Ama önemli değil.
          Yanaklarımdan gözyaşları 
          süzülse ne olur?
          Bırak süzülsünler,kimseyi
          incitmiyorlar.
          Kısa süre içerisinde 
          kuruyacaklar.”
          -Dostoyevski 

Uyursam geçer mi?
          Ya da bu böyle sürer mi?
          Yerine düşlere güvensem 
          Yine günler incitir mi?