Şimdi yürüyordu sessiz ormanın derinliklerinde sertçe akan suyun kenarından.Bilmiyordu başına gelecekleri öylece suyu izleyerek ilerleyip.Sivri bir rüzgar esti saçlarını gözlerine indirip onu düşüncelerinden alan.Birden bişeylerin ters gittiğini anlamıştı ve arkasına dönme hissini geçiştirmeyip beyninin ona gönderdiği komutu uyguladı.Arkasına döndüğü anda içinde bir rahatlama oluştu.
Kimseydi arkasındaki.
Önüne döndüğünde güneşin kırmızı ışıklarını gecenin karanlığının almış olduğunu farketti,içini bir korku kapladı.Nerde olduğunu unutmuş gibi etrafına bakındı.Hatırladığı kadarıyla birşeylerden kaçıyordu ama güneş battıktan sonra ki esinti onu titretti.Bir kez daha etrafına bakındı,ne aradığını bilmeden...
Yolun bittiğini ve sonrasında ağacı görünce hatırladı yapması gereken şeyi.
Ağaç öyle herhangi bir ağaç degildi.Her ağaçtan uzun gövdesi diğer ağaçlardan yeşil yaprakları öyle bir yeşil ki yolun en başından dikkatli birisinin gözüne çarpar.İçinde ki güneş kırmızısı ve ay sarısı karışımı yapraklarla öyle şehvetli bir ağaç ki onun eski tanrılardan Rhea olduğu inanan herkesçe bilinir.
Oturdu ağacın altına ve dua etti.
"Bize kulak ver Rhea,bize yol göster ve bizi koru"
Aballoch gecenin eşsiz ışığında ki yürüyüşüne devam ederken yarın neler olucağını düşünmeden edemedi
