Isıttığın ellerimi şimdilerde bir kalem tutuyor yazıyor çiziyor ,karalıyor, yırtıyor. Hüznün, mutluluğun,heycanın bulaştığı bu eller artık ne hisedeceğini ne yazacağını bilemez hale geliyor elimde kalem, kalemin ucundan damlayan mürekkep ve onun kağıtta bıraktığı iz silsen geçmiyor atsan gitmiyor.
- facebook: Perfil de Elif no Facebook
Seguindo
Crie uma conta e junte-se a maior comunidade de histórias do mundo
ou
História de Elif Sedef
Bana Sevmeyi Öğret(Düzenlendi)
Yıprandılar çok sevdiler her şeye herkese karşı savaştılar ama onları ayrın bir seye engel olamadılar...
&quo...