Isıttığın ellerimi şimdilerde bir kalem tutuyor yazıyor çiziyor ,karalıyor, yırtıyor. Hüznün, mutluluğun,heycanın bulaştığı bu eller artık ne hisedeceğini ne yazacağını bilemez hale geliyor elimde kalem, kalemin ucundan damlayan mürekkep ve onun kağıtta bıraktığı iz silsen geçmiyor atsan gitmiyor.
- facebook: Profil Facebook de Elif
Abonnements
Inscrivez-vous pour rejoindre la plus grande communauté de conteurs
ou
Histoire par Elif Sedef
Bana Sevmeyi Öğret(Düzenlendi)
Yıprandılar çok sevdiler her şeye herkese karşı savaştılar ama onları ayrın bir seye engel olamadılar...
&quo...