mazidekalanlar

Her şey yerli yerinde yine, bu sabahların bir anlamı olmalı.

cinayetnotlari

sana seslenmek isterim bazen, boğazıma saplanan taşlardan bir çığlıkla. ama bilirim, ses gitmez sana. ses, yokluğuna çarpar, daha sessiz döner geri. karanlıkta adını yazarım. elim titrer, harfler eksik kalır. bütün duvarlara seni çizerim, bütün duvarlara sırtımı dayarım. sen yine gelmezsin. gelmemeyi çok iyi bilirsin. adını unutturmayan şehirler var hâlâ, sokak lambaları sana benzer yanar. gözlerimi yaksam da kaçamam. kendimi her afişte, seni her karanlıkta asılı bulurum. bir ses ararım bazen, adı senin olsun isterim. olmaz. olmadı. olmayacak. ben sana sustum. şimdi bütün şehir benimle susuyor'

mazidekalanlar

kafam acıyor ya

cinayetnotlari

defterin sayfaları arasında titrek kalem darbeleriyle çizilmiş şekiller vardı. çizgiler yamuktu, renkler uyumsuzdu, ama her biri saf bir kalbin masumiyetini taşıyordu. çocukça bir resmin içine saklanmış yalnızlığın en saf hâli'
Reply

mazidekalanlar

Ve iyi bir insan ..
Reply

mazidekalanlar

Ama en nihayetinde, vicdanı yerinde olan saygılı;
Reply