☆

"I guess it’s weird, but we’re only human. That’s life, right? I wouldn’t wish it on you, but it was your choice after all, wasn’t it?” “What was?” “This. This current that never stops. Everything I wanted to escape from.”

ancak hiçbir şey, içinde yanan utancı ve keskin üzüntüyü durduramadı. birisiyle olmak, gerçekten istenmek ve dokunulmak için basit bir umut onu çekmişti. ancak o aceleci, kavrayan eller sadece bir şey paylaşmıyor ya da vermiyor sadece alıyordu.

çok fazla son söz biliyorum ama onunkini asla öğrenemeyeceğim

yatoyota yazman beni çok sevindirdi <3

İşte bu adam, dedim oturma odasının kapı eşiğinde duruken. François Rabelais. Bir şairdi. Ve son sözleri, Büyük Belki'yi aramaya gidiyorum olmuş. Bu yüzden gidiyorum. Böylece Büyük Belki'yi aramak için ölene dek beklemek zorunda kalmam.

kadın öldü, ben kurtuldum

her şeyi, hiçbir çekingenlik duymadan, anlatmayı ne kadar isterdim.