kimseevdegil
يزهر الإنسان مع من يفهمه.
milenaymktplr
berserkcore
Günaydın kafka
birvedabuketi
gununuz aydın olsun efendim
milenaymktplr
kimseevdegil
eskisaraplar
Her haline ilac olmustum,iyilestin ve beni yok sayiyorsun.
ruhumserfseri
aylardan aralık, sana dair her şey sanki bu ayda gizli.
yenilgilere
seni düşlerime aldım,
uykusuz kaldım.
seni uykularıma aldım,
düşsüz kaldım.
başıma aldım, sensiz,
gönlüme aldım, başsız,
sensiz, yollarda pulsuz,
pullarda mektupsuz kaldım.
sana adlar aradım.
ardında adsız kaldım.
yenilgilere
aralık akşamı, akşam saatlerinde sev beni. hafif soğuk rüzgarlar essin, al kollarına sabahlara kadar ısıt. saatler geçsin, kimin umrunda sanki? çay yapayım, açık, balkon demirlerine yaslanarak içelim. sonra bahar gelsin, yaz, çiçekler açsın saçlarında, ben dokunmaya kıyamam tabii. şarkı mırıldan iki dudağının arası, ya da ben sana şiir yazayım, sen kitap oku. kedi besleyelim evde, çiçekler büyütelim. radyodan şarkılar çalınsın, biz düşünmeyelim bir şeyleri işte, öngörmeyelim, korkmayalım, vazgeçmeyelim, bağırıp çağırmayalım, uzak gidişlere aldanıp yakınımızdan uzak düşmeyelim. gitmeyelim işte. ne sen behzat ol ne ben esra. ben müzeyyen olmayayım, sen de ömer olma işte. olmayalım bir şeyler, sevgi namıyla bürünmeyelim farklı kalıplara. sen ol, ben olayım. bir ömür devam etsin bu. uzun vadeli ayrı düşmeyelim, beş dakika bile uzak düşsek burnumuzda tütelim. kaybolmayalım ufuklarda, mağdur olmayalım şehrin sokaklarına. herkes gibi olalım ama herkes gibi olmayalım. herkesim ol ama herkes olma. herkesimim ol, her saatim, her anım, hep sol yanım. ben kalem olayım sen mürekkebim ol, bizden yazalım. yazım ol, kışım, baharım, güz yağmuru sonbaharım ol.
kimseevdegil
rüyamdasın
iki katlı ama ikisi de tek ve küçücük odalı kulübe gibi bir yerdeyiz.
1. katında sen 2. katında ben yatıyorum.
odalar küçücük olduğundan kıvrılarak yatıyoruz.
senden bi haber seninle konuşuyorum
ve senin de üzerinde hiçbir şey olmadığını öğreniyorum. ikimizin de üzerinde hiçbir kıyafet yok ama neden orada o şekilde olduğumuzu sorgulamıyoruz. seninle saatlerce bir sürü şey hakkında konuşuyoruz, gece yarısına kadar konuşuyoruz. içimde tarifi olmayan bir huzur var seninle konuşurken, senin de sesin sevinçli geliyo.
ben bir seferinde şeyden yakınıyorum, filmlerde ki babaların kızlarına hiç sevdiğini belli etmeyip kızları uyuyunca odalarına gidip seni seviyorum demelerinin ne kadar mantıksız olduğunu sinirli sinirli anlatıyorum sana. hayatları boyunca muhtaç bıraktıkları iki kelimeyi yüzlerine karşı söylemeye nasıl cesaretleri olmaz ki diyorum. gurur yapıp konuşmayan, yaşamında bir kere seni seviyorum demeyip öldükten sonra her gün mezarına elinde bir demet çiçekle gidip diyemediği bütün güzellikleri bir avuç toprağa anlatan, saçma sapan nedenlerden küsüp cenazesinde özür dileyerek bağıra bağıra ağlayan insanlara isyanımı kusuyorum biraz da. sen bu konuda sessizliğini koruyorsun.
ben bunu kenara ayırıyorum. sonra üşüdüğünü anlıyorum. burnunu çekmeye başlıyorsun ve hafiften sesin değişmeye başlıyor. üşüyor musun diye soruyorum. yok, burada kalorifer var sıcak burası diyorsun. benim çok küçücük bir örtüm varmış, ancak kıvrılırsam bedenimi örtecek kadar küçük bir örtü. onunla yetinmeye çalışıyormuşum.
kimseevdegil
sonrasında nefes seslerini dinliyorum. dedim ya normal bir ev gibi değil de küçücük bir kulübe gibi olduğundan nefes seslerini bile duyabilmenin huzuruna varıyorum. solukların düzene girince göğüs kafesimin sol tarafında sakladığıma doğru gidiyorum. kendimden sakındığıma gidiyorum. aşağı kata inip sana geliyorum. kıyafetsizliğimizden dolayı rahatsızlık vermemek için ışığını açmıyorum.karanlıkta sadece siluetini görüyorum; kedy gibi kıvrılarak yattığını görüyorum. kollarınla göğüslerini örtmeye çalışmışsın. belki uyumadan önce, belki uyku mahrumluğuyla üşümekten o şekilde duruyorsun. odanda kalorifer falan yok çünkü, uydurmuşsun işte kıçından. odan en az senin kadar soğuk. bende ki örtüyü yavaşça üzerine örtüyorum.saçlarının kokusu çarpıyor burnuma.
yüzüme yaramaz bir ifade geliyor ve arsız bir çocuk gibi yerimde duramayıp saçlarından öpme cüretinde bulunuyorum. saçlarını öpmekte bir arsızlık yok diyeceksin, biliyorum. sen yokken senin yerine kendime cevaplar vererek düşünce yapını ezberlemişliğim var.
belki rahatsızlık vermişimdir niyetiyle kullandığım bir terim. kokun hafızamda, kokun dilimin ucunda, kokun dudaklarımda. böyle bir güzelliğin yalnızca rüya olacağını anlıyorum, uyanmak istemiyorum. kokunu unutmak istemiyorum. merve diyorum sessiz bir şekilde, merve. bir kaç defa adını sayıklıyorum. adını seviyorum diyorum. adını söylemeyi özletme bana diyorum. sonra merve diye fısıldayan ses değişiyor, kübra diyor. benim sesim değil, bir ses kübra diyor ve kalkıyorum. ağlıyorsun abla, diyor kardeşim. uyanmışım. kokun yok olmuş, saçların yok olmuş, sen hiç alt katımda olmamışsın. gözlerimi açınca aklımda şöyle bir cümle oluşuyor; sen artık benim rüyalarımda değilsin. sen benim rüyamsın. sen benim görmek istediğim tek rüyamsın.
bilinçaltımda uyuduğun gece.
17 aralık 2024 05:20
kimseevdegil
sessiz kalıyoruz bir süre, konuşmuyoruz. biraz zaman geçtikten sonra uyuyup uyumadığımı teyit eder gibi 'kübra' diye sesleniyorsun. gerçek hayatta da böyledir, ben uyurken insanların konuştuklarını duyarım.
ama o zaman uyumamışım, yine de sessiz kalmışım. belki de bana uyanıkken söylemeyeceğin bir şey diyeceğini anlamışım. seni çok seviyorum diyorsun. belki üç kelimeden oluşan basit bir sevgi sözcüğü, belki senden önce bu cümleyi bir çok defa duydum ama o an öyle anlamlı geliyor ki bana o, o cümle şimdiye dek ilk defa bu kadar güzel hissettiriyor. düşünüyorum sonra, bu kadar kolay bir şeyden ya diyorum, neden beni mahrum bıraktın.
senin için sevineceğim şeyleri öyle basite indirmişim ki, beni severken yorulma diye öyle kolaylaştırmışım ki herşeyi senin için. 'ben zaten sana yorulup gelmişim, bir de seni seviyorum daha çok yoruluyorum' diyorsun.
öyle bir mahçup oluyorum ki. dahası yok, mahçupluk hissi öyle üşütüyor ki beni. kış senden tarafa esmiş sanki.
hani sen çok dik başlısın ya, duygularına karşı sertsin, hep ayaktasın ya. değilsin. yüreğinin ve kalbinin ne kadar kırılgan olduğunu düşünüyorum, severken bile yorulacak kadar nahif olmana gülümsüyorum. ben yine sana gülümseyecek bir şey buluyorum.