Kimże jesteś, zjawo 
Tyś co niosła skraw ziemi 
Coś dyszała jak komin 
I wylazła z rozgromionej ciemni  

Tyś co spowita w jedwab 
I ciemność słonej łzy 
Coś grzmiała jak burza 
Wśród ponurej kropli mgły  

Tyś co mroczna jak Hades 
I nocny potok krwi 
Coś rozdziera jak sztylet 
I od oblicza swego mdli  

Tyś co widzę 
Tuż za rogiem  

Tyś, zjawo 
Coś płynęła jak rzeka 
I kradła nasze sny  

Tyś, tyś, tyś... 
Kimże jesteś zjawo?  

Jam jest śmierć. 
Odpowiedziawszy zdarła kły.                                                                                                                                                   Milka




Już niedługo rozpocznę pracę nad swoją książką, którą, mam nadzieje, uda mi się wydać. Mam nadzieję, że (nawet jeśli nie będziecie wiedzieć, że to moja książka) ją przeczytacie, kiedy będzie dumnie stać na półkach księgarnii