Zayn'in sarıya boyayıp Allah katına ulaştırdığı saçları, Louis'nin solosundaki ince ama güçlü sesi, Liam'ın kolundaki 4 şeritten görünmeyen 5.'siyim ben. Niall'ın kulaklığındaki İrlanda bayrağı, Harry'nin boynundan hiç çıkarmadığı haç kolyesi kadar yakınım onlara. Evet; mesafeler vardır genelde; lanet olası; birçok engel. Sesimin onlara ulaşmadığını düşündüğüm binlerce sözüm, binlerce hıçkırığım, binlerce çığlığım. Sadece bunlara karşın bile Diana'da Harry'nin sesini son haddine kadar kullandığı o anlamlı şarkı sözüyüm ben: ''Oh, ben suçlu değilim.Farklı bir dil konuşuyorum ama senin çağırdığını hala duyabiliyorum.''
Night Changes'ta mutluluğunun son damlasını belirten gözyaşları düşünülerek hazırlanan o koyu fangirl'üm ben. Harry'yle buz pateni yapıyorum, Niall'la etrafı yakıyorum; ve bundan gayet memnun oluyorum. Zayn'le harika olduğunu düşündüğüm bir akşam yemeği yiyorum; belki de o aksini düşünüyor. Louis'yle arabadayım, bir trafik polisine yakalanıyoruz. Liam kusarken, onun yanında bekleyerek iyi olduğunu öğrenmeye çalışıyorum. Demiştim; bir fangirl'üm ben. ''Onlar farklı bir dil konuşuyorlar, ama çağırdığımı duyabiliyorlar.'' 
Ve bu sefer, düzeltme yapıyorum o son söylediklerimle. Bir fangirl değilim ben, oh hayır; bir Directioner'ım. Aradaki onlarca mesafe ve engele rağmen o içlerinde hala varlığı hissedilen bir aptal ve dört diğer malın kalp atışlarını hissedebilirim.

•Directioner
•Selenator
•Swiftie