"Güneş doğduğunda ikinci dünyada, ruhların hükmü başlar çember sarayında. Han, giydirir hepsine taçlarını, gösterir hepsine krallıklarını. Karma adaletini sunarken, kızları da başlar tek tek mesaiye...  Gün akar gider bu şekilde. Hepsi yerine getirir sorumluluklarını ve Güneş artık usulca terk eder ikinci dünyayı. Kardeşi Ay doğduğu esna da ise, bir melodi doldurur kulakları...  Gözler çevrilir Okyanus'a. Görürler tam ortasında, Ay ışığın da yeşeren zambağı... Sesiyle büyüler herkesi, güzel ve masum Lily...  Dinle Delta'nın şarkısını. Haykırıyor sanki hasreti ve acıyı. Çağrıyor seni ikinci dünyaya. Sırların kilitli kaldığı o diyara. Dinle Delta'nın dudaklarında ki melodiyi. Söylesin sana içindeki hasreti. Kalbi kurumuş topraklara dönmüş, üzgün ve kırgın Lily...  Belki sararsın yaralarını. Ama çok heveslendirme bekaretin kızını. Saklanan bir gölgesi mutlaka vardır Ay'ın, bu yüzden sinirlendirme o genç kızı. Gece'nin karanlığını yayan, öfkeli ve hırçın Lily...  Son defa dinle şarkısını. İyi gelecek sana, sözleri ve tınısı. Onu sevindir, sende sevin. Şefkatini hisset, sevecen ve merhametli Lily'nin... "