Bazen diyorum hayatın akıntısına kapılmasam.Öylece baksam etrafa, sıyrılsam yaşanmışlıklardan ve baksam.Duygularımı dağıtsam; hırçınlığı Pollyanna’ya mesela, masumiyeti Gargamel’e versem.Saçlarımı diyorum, paylaşsam.Lösemili güzel çocuğa versem, ondan bir çift göz alsam içten gülen. Karanlığı kaldırabilsem kalplerinizden, bir tutam ışık üflesem ruhunuza. Karanlık ruhunuzdaki ışıkla hırpalansa ve gölge düşürse etrafınıza. Acılarınızı silebilsem hafızalarınızdan ve yenisini yazsam masum bir bebeğin gözlerinden. Kim nerede mutluysa onu oraya taşısam, kanatlarım olsa huzurdan, çırptıkça süzülse yukarıdan. Huzuru aşılasam kalplerinize gülümsedikçe çoğalan...