Neydi o? Gece miydi? Tenime değip kaçan huzur muydu yoksa? Bileniniz var mı? Ben kim miyim? İşte ben gecede kaybolmak isteyen huzurdum. 
Merve Boz'un tanımı buydu. Gecenin yıldızına, karanlığı aydınlatan bir büyük aya, güne doğan güneşe ve en çok da insanların kalbine dokunmak benim hayalimdi. Hayaller neyin temsilcisiydi peki? Bilinçaltımızın mı? Yoksa ruhumuzun bedenimizden istediklerinin mi? Beni tanımaya başlıyorsunuz sanırım. Kafamda genellikle hiç bir şey tam oturmamış, Allah'ın varlığından başka kesin olan bilgiye hiç bir zaman kesin gözüyle bakmamışımdır. Kendime soru sorduğumda saçma da olsa üzerinde kafa yormuş, konuyu kendi anlayacağım bir şekilde biçimlendirmişimdir. Bir de bazı insanların konuşma ve ya söyleyiş tarzları bana yabancı gelmiş, söyledikleri şeyle düşündükleri şeyin çelişkili olduğunu sorgulamış, dediklerini anlasam da aslında anlamadığım zamanlar olmuştur. Bu ne demek oluyordu? Algılama gücümün zayıf olmasından dolayı  denilen kolay bir şey de olsa anlayamam mıydı? Yoksa insanların düşündüklerini anlayıp söylediklerini anlayamamamdan mı bahsediyorum? Beni tanıyın... Ben gecemin huzuruyum. 
Hee ben demişken... Aslında herkes kendi gecesinin huzurudur.

ŞUNU DA EKLEMEDEN GEÇMEMELİYİM! BOZ BENİM KENDİ SOY ADIMDIR. SANATÇIYA OLAN HAYRANLIĞIMIN GÖSTERGESİ DEĞİLDİR.  LÜTFEN BU BÖYLE ANLAŞILMASIN.