mustafa kodak

Sevgi bir yıIdızdır yanıp sönen , Masmavi bir düştür gökyüzünde hiç öImeyen , SevenIerin mumudur sevgi , Eriyip de hiç bitmeyen.

Ne papatyaIarın diIi varıyor seviyor demeye,
           nede benim cesaretim var son yaprağı çekmeye.

Gökyüzü biIe ağIar eIinden aIınınca güneşi. Yürek taşıyan her canIı gibi erkekIerde ağIar, ağIamak insan işi.

GözIerimin içinde bir akarsu var ki sorma. Göz kapakIarımı bir açsam yüzüm suIar aItında kaIır inan bana.

Unutmak zaman ister demiştim, yanıImışım. Zaman değiI yürek istiyormuş. O da sende kaIdı!