^^

"Sevdamız, bu dünyanın nefretinden daha güçlü." 
          
          Bir gün, yazdığım kitabı yayımlarsam, bu cümle en sessiz sayfasında kalacak; ama en yüksek sesle konuşacak.
          
          

ama nerdesinnnn

Allah en sonunda benimde belamı verdi 

BİR AYRILIK ŞARKISI SEEECCCC SESSİZCE ÇAL BENİM ICINNNNN

bisey mi oldu hiç aktif değilsin

kaderde gülecekmis... 

sende benim kadar gerçekleri görüyorsun
          beraber olamayız benim gibi biliyorsun
          bir başka dünyanın insanısın yavrucağim
          sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun

Sen giderken gözlerimin dolduğunu gördün mü?
          Yüreğimin paramparça olduğunu gördün mü?
          Sen giderken karanfiller sıralıydı, sıralıydı
          İçlerinden biri var ki benim gibi yaralıydı
          

Bu zor günler de
          Elbet geçer bir gün
          Herkes farkında
          Herkes nasıl üzgün
          İnsan biraz olsun akıllanmaz mı?
          Büyümez mi er geç?
          Yanardağ gibi için için
          Sönmez mi bu sinsi ateş?
          Vay, yine mi keder?
          Ama artık yeter!
          Yine kapıda kara geceler
          Vay, çileli başım
          Ortasında kışın
          İyice beter
          
          
          

          Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer her gece
          Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa koynuna
          Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık her şeye
          Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan
          Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış
          Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan
          İçindeki çocuğa sarıl
          Sana insanı anlatır
          Eller günahkar
          Diller günahkar
          Bir çağ yangını bu bütün, dünya günahkar
          Masum değiliz hiçbirimiz
          Masum değiliz hiçbirimiz