medusa

madam söz veriyorum iyi olacağız

uzun zamandır yoktunuz sevgilim. buralara geldiğiniz haberini alır almaz satırlarımı alıp koştum yanınıza...

damarlarımdan ilk defa kıskançlık akıyor madam... nasıl olur da benim dokunmaya kıyamadığım kalbinizi sever

sonsuza kadar benimsin 

"Dışarıya yağmur,
          Yüreğime hasret,
          Fikrime sen.
          Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden bir bilsen"

“Saçların uçuşurdu rüzgârdan.
          Yanından seni seyrederdim.
          Güneş yakardı, deniz yanardı..
          Sen konuşurdun, dinlerdim.
          
          Gülerdin..
          Susardın, düşünürdün.
          Benimle el ele yürürdün..
          Yol biterdi.
          ..."

özledim seni bir kuşun uçmaya olan hasreti gibi,
          özgürlüğüm kısıtlanmış sanki,
          uçamıyorum.
          bakmak istiyorum sana kafesteki bir kuşun uçaklara imrenerek baktığı gibi,
          bakamıyorum.
          sarılmak istiyorum kuşun tüylerinin gövdesini sardığı gibi,
          saramıyorum.
          sensiz kalmak nefessiz kalmak sevgilim,
          soluk dahi alamıyorum.

"Yan yanaydık ve şehir, böyle mucize görmemişti..."

"kalbimdeki neşeyle dilime şarkımızı tutturmak istiyorum lakin, ne notalar aynı ahenkle dökülüyor ağzımdan, ne satırları eski sıcaklığı veriyor içime. 'etrafımızdaki her şey değişse de biz değişmeyeceğiz, Chér.' derdin bana Abel. Şimdilerde bizi biz kılan her ayrıntı oradayken biz yokuz, ne sen aynı kaldın, ne de ben sende kalabildim. tüm bunların ardında sen mi saklanıyorsun, ben durmadan seni mi arıyorum inci tanem, söyle. kızma bana, gözlerime bak, ne olursun."
          
          kum tanesi kadar severken seni, hangi okyanus altında bıraktı bizi, kirpiklerine taptığım kadın. 
          birkaç zamandır âşık bakışlarınıza beslediğim hasret yakar yüreğimi.
          lâkin bilmekteyim ki siz istemeden vazgeçtiniz benden, 
          artık yüreğinizin kapıları bana kapanacak ve gözlerinizden yıldızlarınızı ben çaldım. 
          benim kırgın bedenim topraktan farksız olana dek, beni yeniden sevmeye çalışın, yeniden oldurun bizi abel. tüm evrenimi yaratan siz, bizim eski aşkımızdan vazgeçmeyin. 
          
          
          sonbaharın çürüttüğü iki kızıl kadın, çâresizce savruldular. bahar onları geri getiremeyecek kadar güçsüz.

"Bir kadın vardı, karanlık sularıma dalmak istedi. O bana korkaktı, ben ona derindim. Ben git demeden gitti ; ona gösterdiğim inceliklerimden kopardı beni. Şimdi mi? Şimdi, ben onu tanımıyorum. Tanrım, henüz birkaç mektup öncesi tadı dudaklarımdaydı. Hiç söylemediği sevda sözleri kulaklarımdaydı. Tanrım, madem kaybolup gidecekti, ben o sevgiliyi neden sevdim!"
          (4/3, zambak.)