Aradığımız ne varsa hayatta, birgün bulabileceğimiz bir büyüde sunulmuyor mu yaşam şahsımıza? Mükemmelliği öyle net görebiliyorum ki bunu herkesin adına dileyebilirim. Yok olmak ya da var olmak, birçok şeye anlam vermek ya da anlamsızlaşmak.. böylesi uzak imgeler bile sonu olan bir sonsuzda tamamlayabiliyorlar birbirlerini.. peki ya sen ne kadar kusursuzlaştırıyorsun aklından geçen her fikri, ne kadar birbirine uyduruyorsun? Yoksa çoğumuz gibi, hayattan neler umman gerektiğinden emin değil misin? sorunsuz bir aşk, çok para, sonuna kadar, bıkana kadar eğlenmek, yok olmak.. ya da tek istediğin sadece kaygısızlık mı, kırılmaktan korkmadan yaşamak mı? 
Bilmiyorum. 
Peki sen biliyor musun?

But heres our hearts will pray and all our loves will slumber with a song...