Domorosły (choć uznany na kilku konkursach) poeta, myśliciel - amator. Z usposobienia niepoprawny romantyk, któremu "niepoprawna romantyczność" nie stoi na przeszkodzie w oglądaniu codzienności przez okulary sceptycyzmu podszytego nutą melancholii. Pisane przeze mnie okazjonalnie wiersze traktuję raczej jako odskocznię od codzienności, aniżeli środek artystycznego wyrazu. Są one ubranymi w mniej lub bardziej wyszukane słowa strumieniami świadomości, opatrzonymi rymem i rytmiką. W zasadzie mogłyby one bez większych przeszkód pretendować do miana wierszy klasycznych. Tylko po co. :-)