Kendini anlatması gereken bir yere, kendini bulamamış bir kişi ne yazabilir ki?
Ne yazıp anlatabilir tarif edemediği o boşluğu?
Yaşayamadan ölmek istememesini mi anlatmalı?
Yaşlanınca, çocukları yaşlanmaktan korkutan birisi olmaktan ödünün kopmasını mı?
Yazmaya da konuşmaya da birtürlü cesaret edemeyen zavallının biri olmasını mı? 
Korkularından mı bahsetmeli, yalnızlığından mı? 
Ya da herşeyi siktir edip özgür olmaya mı çalışmalı "ilk defa"? 

Ben...
Ben ölümün yanıbaşında bir kadınım işte. Hep mavi bisiklet özlemi çekmiş bir kız çocuğuyum bazen. Bazen dünyanın en ruhsuz kişisi, bazense en çok güleni...
Herşeyden evvel sevgili dostum; her şeyden evvel benliği  Tutunamayanlar'ın 151. sayfasına sıkışmış bir faili meçhulüm. 

Belki de tek tanımım; asla bir tanımın içine sığamayacak olmam. 

Yakın zamanda daha iyi tanışacağız...