Az önce First Snow kitabını bitirdim ve soluğu profilinde aldım yazarım.
Okuduğum her satır bana o kadar çok dokundu ki..
Bundan ortalama 3 sene önce, gözlerimin altında yorgunluk ve stresten kaynaklı çıkan kistleri aldırmak için, gözlerimden ameliyat oldum . Ameliyatta ayıktım ve 50 dk sonunda gözlerimi sardılar. O vakitten gece yarısına kadar gözlerim sargılı kaldım. Ben, bir şeylerin farkına o zaman vardım..
Vakit geçirmek için uyu dediler ama uyuyamadım. Uyansamda karanlığa gömülmüş gibiydim.. saatler sonra sargı açıldığında turuncu görüyordum. Aynaya baktığımda karşımda korkunç derecede kırmızı gözler ve morarmış göz altları var di. Ağladığımda göz yaşlarım kanlı akıyordu...
Kıymetini bilmediğimiz o kadar çok şey varmış ki.. her güne gözlerimizi açtığımızda olmayan şeylere lanet etmek yerine , yeni bir güne uyanabildigimiz ,nefes alabildiğimiz, o gözlere sahip olduğumuz için şükretmemiz gereken o kadar çok şey...
O geçen bir kaç saat benim için bir ömre bedel gibiydi. Sapasağlam çıktığım eve , görme duyumun eksikliği ile dönüp , elimin, ayağımın altında olan şeylere dokunmaktan ileri gidememek.. dediğin gibi insan tadını aldığında kaybettiği şey daha ağır geliyor...
Okuduğum O kadar güzel duygulardı ki. Kalbimde hep bir çarpıntı ve telaşla okuduğum doğrudur . Öyle ki dün akşam hem içinde bulunduğum ruh hali , hem de okuduğum kitap sebebiyle tansiyon ve kalp ritmi sıkıntısı yaşadım:)
içten ve naif olan o aşkın beni ısıttığını ,tüm karakterlerin , tamamen anlayamayacak olsamda ,Jiminin duygularını en derinden hissettim .
Bu güzel kitap ve yaşattığın onca duygu için çokça teşekkür ederim . Yazan her bir parmağından ve yazarken varsa akıttığın göz yaşlarının sahibi güzel gözlerinden bolca öpüyorum.
Seni seviyorum , huzurlu akşamlar , mutlu bir ömür dilerim yazarım..❤
Life Goes on ve Blue and Grey dinleyerek tüm duygularımla yazdım. Umarım hissedersin..☘