G

Selam neon, Wattpad hikaye silmeye başlamış. Kitaplarının yedeklerini almak istersen diye belirtmek istedim. İyi günler.

Vpn’siz giremediğimiz watty’nin hala coin satmaya çalışması şoku… rezo…

@ neonlightsianlouisss  eğer başka bir yere geçersen mutlaka haberdar et beni de 

Scent a devam edicek misin ? En son 2. Kitaptan bahsetmişsin ama ortada öyle birşey yok sanırsam ?

Vay… buraya girebilen varsa diye ufak bir duyuru yapmaya geldim. Malum, artık buraya kolay kolay girilmiyor (girmek için VPN indirdim damn) o yüzden kurgularımı, gelecekte yazacaklarımı Tumblr’a yüklemeye karar verdim. Bilenler bilir, Tumblr’da inanılmaz fazla yabancı hikaye, fan-fic var ve gayet güzeller. Oraya da el atmamız lazım bnc. Ufak ufak yüklerim diye düşünüyorum, iki tane hesabım var; ilki soyleme, evet hesap adım soyleme (hahahs komik geldi) diğeri, asıl hikayeleri paylaşacağım ise yandereismylanguage . Her zaman gelen kutum açık, sizleri çok seviyorummmm. Kaç yıllık hesabımın da böyle güme gitmesi üzdü bu arada

Selam selam selaamm acaba yeni bir Lucifer kurgusu yazmak ister misin çok sevdim yazımını daa. Eğer yazmak istersen yani çok mutlu olurum  hayırlı bayramlar bu arada

Everybody knows i’m a good girl, officer :) https://www.wattpad.com/1448920205?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create_on_publish&wp_uname=neonlightsianlouisss

Sanıyorum ki bunu bekleyenlerden birisi de sendin ❤️
          
          https://www.wattpad.com/story/297244331-reminiscences-%E2%9C%9E-james-buchanan-barnes

Nerdesiinn özlendiinn<3

Haunting Elain | Chris Evans
          
          Şiddetli rüzgar pencereleri salladı, fırtınayla hızlanan yağmur camları dövdü. Uzaklarda çakan şimşek, bir saniyeliğine etrafı aydınlattı, karanlıktaki gölgeyi bir anlık net olarak gördüm. Orada durmuş beni izliyor. Sürekli beni izliyor.
          
          Her geçen gün daha da cesaretlenip daha da yakınlaşıyor. Paranoyaya yatkın olduğum için O’nu ne kadar erken fark etsem de bir şey değişmedi. Her gün daha da yaklaşıyor.
          
          Korku damarlarımda çağladı, yanında hiç istemediğim şeyler de getirdi. Heyecan.
          
          Neden heyecanlandığımı bilmiyorum, belki mesleğim gereği bu hissi sevmeyi başarmışımdır ve bilinçaltım bunu evimin huzuruna da taşıyarak hayatı bana zehir etmeye karar vermiştir.
          
          Beni delip geçen gözlerini cildimde hissedebiliyorum, loş ışığa rağmen hep üzerimde. Ne kadar karanlığa çekilsem de o elektrik gibi olan his hep cildimde. Üstümdeki lacivert atlet ve sadece kalçamı kapatan pamuk gri eşofmanla kendimi sanki dışarıda olan benmişim gibi  savunmasız ve ortada kalmış gibi hissettim. 
          
          Uzandım, lambayı kapattım ve salon karanlığa gömüldü.
          
          Gözlerim karanlığa alıştı. Artık onu silüet olarak görebiliyorum. Üzerime hiçbir yerden ışık gelmediği için O beni göremiyor ama niyeyse gözleri bir şekilde küçük elektrik şoklarına neden olmaya devam ediyor. Bu, O’nun orada olduğunu bildiğim için mi, yoksa gerçekten beni gördüğünden mi, bilmiyorum.
          
          Her yer kilitli. Tekrar kontrol etmeme gerek yok, beş kez kontrol ettim zaten. Hoş, bunun O’nu engellediği de yok. Olmadık zamanda, olmadık yerlerde beliren beyaz güllerin başka bir zanlısı yok.
          
          Buradan çıkma hissiyle, dışarıda O’nun olduğunun bilinci birbiriyle çarpıştı. Kendime onca yer varken bir çiftlik almayı seçtiğim için bininci kez lanet ettim.
          
          Korkuyorum aslında. Öyle durmasa da O’ndan çok korkuyorum. Ve hiçbir şey yapamamak her şeyi daha da beterleştiriyor.
          
          O ise izliyor. Her zaman izliyor.
          
          
          
          
          
          Öhö öhö, şeyyyyy… nabersiniz :)