〄

"velhasıl
          çiçek soldu,
          vazonunda bir önemi kalmadı."

peşinden koştuğu şeyin yanından geçmeyi öğrenir insan

kafesin büyük diye kendini özgür sanmışsın.

"ah benim körler ülkesinde ayna satan kalbim."

her şeyini heyecanla anlattığın bir duvarı evin sandın.

yok olmak isteğiyle kalbim attığı zaman,
          bana "yaşa" der gibi gülen senin yüzündü.

herkes evini buldu, benim ev diye sırtımı yasladığım duvar sırtıma yük oldu. sevgisizlikten desen değil, ben bütün yaralarımı sevilirken aldım. sevgiden mahcubum kime nasıl anlatacağım.

kahve gözlerinin hatırınadır; yaktığım kırk şiir.

sen ol da, ister yâr ol, ister yara;
          lütfun da başım üstüne, kahrın da.

bir oluruz yolunda (☆