"Ve biz o gece, farklı gökyüzlerine baktık. O gökyüzüne ben yüzüne. Hicbir zaman ona "gök, yüzünde" diyememiştim. Ona onu sevdiğimi söylemeye cesaretim yoktu ama ben her zaman ona göğün çok güzel olduğunu söylerdim. Sıkıca tuttu elimi, ben daha sıkı tuttum. Sanki ikimiz de aynı yere gidebilelim, birbirimizi kaybetmeyelim diye sıkıca tutuyorduk birbirimizin elini. Rüzgâr sanki bizi geri döndürmek için daha sert esiyordu bu gece. Ama kararlıydık. Sert rüzgara aldanmadan ellerimizi bırakmadan kendimizi boşluğa bıraktık. Mutluluğumuza her saniye daha da yaklaşıyorduk ve ikimiz de bunun farkında olduğumuzu belli eder şekilde gülümsüyorduk. O ölüme yaklaşmaya devam etti. Ben zaten gülüşüne ölmüştüm.."