Başımdaki yoğun ağrı şakaklarımdan gözlerime doğru iniyordu. Ellerim alnımda dolanıyordu sanki bütün ağrımın sona ereceğini düşünürcesine sürdürdüğüm bu eylem bir süre sonra sona erdi. Gözlerimi yumup bu ağrının geçmesini bekledim.  Bu ağrı geçmeyecekti. Belki şuan zihnim ve bedenim buna alışacak ancak bu devam edecekti. Bu ağrı zihnimin bana yaptığı baskı, kafamın içinde dönüp dolaşan onlarca kurgu ve yüzlerce karakterin baskısıydı. Onlar benimle birlikte yaşayan minik benler ve ben varlığımı sürdürdüğüm sürece varlığını sürdürecekler. Ve artık burada  yayınlamamla birlikte ben olmadan da var olacaklar. Bu yüzden gözlerimi yumdum, yüzümde güzel bir gülümseme eşlik etti buna. Tohumun topağa bağlanışı gibi bu kurgular da buraya bağlanacak ve buradan beslenecekler. Benim baş ağrım hep devam edecek :)