duygulandim gercekten ya. uitae’yi okudugumda 13 yasindayim simdi 19’um. bende cok ayri bir yeri vardi ve ilk okudugum zamanlar wattpad cok guzel bir ortamdi. uitae wattpad’i guzellestiren nadir kitaplardan da biriydi benim icin. o kitabi yazdigin icin gercekten cok tesekkur ederim arada aklima geliyor cok ozluyorum. comfort kitabimdi resmen ve cidden ergenligimin ta kendisiydi o kitap. artik konusu bile yavas yavas siliniyor zihnimden cok uzuyor ama bana yasattigi duygulari hala hatirliyorum ah be.
Allahım bugünleri de görecek miydim diyorum bugün gerçekten bunu 7-8 kez falan oldu yazıyorum her yazarın sayfasına yani uzun zamandır giremiyorum watty e hayat yoğunluğundan dolayı sevdiğim ficlerin okumaya geri gelmiştim kaç senedir tekrar tekrar gelip okuyorum en sevdiklerim hep gitmiş yazarlar yok olmuş ben anlamıyorum nasıl toxic bir kitle tüm ficlerin sildirtebiliyor bu yazarlara uitae kaç senedir okuduğum ficti yani gitmiş olması hem üzdü hem hayal kırıklığına uğrattı ama ne diyebilirim kimsizin kararlarınıza ne diyebilirim umudumu koruyup tekrar yüklenmesini beklicem
ayni duygulari ben de yasiyorum. 5 yilda okudugum 15’e yakin favori kitaplarim gitti. cogunun adini bile unuttum artik kurgulari hala kafamda yasiyor. o kadar uzuluyorum ki gercekten