"Seneler var ki kuşlar gelmiyor. Daha doğrusu ben göremiyorum. Güzün güzel günlerini pencereden görür görmez, Konstantin Efendi'nin bulunabileceği sırtları hesaplayarak yollara çıkıyorum. Bir kuş cıvıltısı duysam kanım donuyor, yüreğim atmıyor. Hâlbuki sonbahar kocayemişleri, beyaz esmer bulutları, yakmayan güneşi, durgun maviliği, bol yeşili ile kuşlarla beraber olunca, insana, sulh, şiir, şair, edebiyat, resim, musiki, mesut insanlarla dolu anlaşmış, sevişmiş, açsız, hırssız bir dünya düşündürüyor. Her memlekette kıra çıkan her insan, kuş sesleriyle böyle düşünecektir. Konstantin Efendi mani oluyor. Zaten kuşlar da pek gelmiyor artık.

...

Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde, güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında, toprak anamızın koyu yeşil saçlarını göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. 

Benden hikâyesi."

*Sait Faik Abasıyanık - Son Kuşlar


Sizin için çocuklar... Edebiyat da, müzik de, resim de, sevmek de, sevilmek de, aşk da, hüzün de, güz de, bahar da hep sizin için. Sizlere öyle yeşil, öyle mavi, öyle barışçıl, öyle kardeşçe bir dünya bırakmak için bütün şiirler... 

"Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
Bir orman gibi kardeşçesine"

*Nazım Hikmet Ran