Ne ben, şair idim aslında,
Ne sen ,uğruna şiirler yazılacak kadar
guzeldin...
Hem ,başımızı sokacak ,bir
kulübemiz bile yoktu..
Benim sana, düğün yapacak param
bile olmadı hiç...
Varoş bir mahallenin ,tozlu yollarında
Geçti ömrümüz...
En büyük zenginliğimiz ,
hayallerimizdi bizim..
Cebimizde bir paket cigara
oldugunda, bizden kralı yoktu bu
dünyada ...
Hani hep diyordun ya,
" biz ne olcağız Böyle"
Bende sana "Allah büyük " derdim
hep...
Aslında ,o sorunun cevabını ıkimizde
biliyorduk adımız gibi....
Biz değil bir ömür ,
bin asır da geçse ,
aradan
Biz Ne
ayri kalabilirdik
Ne de
Kavuşabilirdik ...
Seni ,terk ettiğim geceyi ,
hiç unutmadim...
O akşam,
bütün mahalle uyurken ,
Gecekondunuzun önüne geldim...
Seninle olan, bütün hayallerimi
cikarttim,astım
bahçenizdeki gül ağacına ...
Kuruyan çiceklerinizi,
göz yaşlarımla suladım kokladıkça
Beni hatırla diye ....
Sana ,hiç hediye verememiştim
ömrümce ,
Gökteki yıldızları bıraktım sana
seversin diye ....
Şimdi itiraf ediyorum...
Aradan yıllar geçti,
Aramızdan,
Ne dağlar,
Ne yollar geçti,
Ne geceler ,
Ne hüzünler geçti ,
Bir ömür geldi geçti de ...
Ben ,
ne sevdan dan vazgeçebildim ...
Ne de senden vazgeçebildim...
