🔆

♥️

Canımın içi❤

boş bir duvarı saatlerce izleyebilirim ama sebebini sorsan söyleyemem. öyle bir boşluktayım.

kötü birisi değilsin sadece kırılmışsın. kalbinin parçalarını topluyorsun ve can kırıklıkları ellerine batıyor.

bir şeye ilk demenin ikincisini yollarda arattığını bilerek geliyorum. seni ilk gördüğüm yer demek yok, oradan geliyorum. o köşenin adı o köşeymiş. sana bir sürü kapıdan geçip geliyorum. sana bir sürü merdiveni çıkıp geliyorum. sana bütün yolları sağa sola bakmadan geçerek geliyorum. sana senin eşiğini bir türlü aşamadan geliyorum. sana senin kapını bir türlü açtıramadan geliyorum. sana gelirken senden çarpan arabalarla ezildim. yine geliyorum. ısrarla geliyorum. inatla geliyorum. sen ev değilsin, geliyorum. pencere değilsin, nefes almaya geliyorum. ışıkların kapalı karanlıktan korka korka geliyorum. aşamadığım duvarı öpe öpe geliyorum. giremediğim kapının tokmağındaki tozu sile sile geliyorum.

Güzel kızım, dünyam benim. 

bazen çok güçsüz olmak istiyorum. insanlar gözüme bakınca zaten halledeceğimi değil, yanında olmazsam halledemez diye düşünsünler istiyorum. bu defa uzatılan eli tutmak değil, uzattığım elin tutulmasını istiyorum, duvardan farksız olduğumu söylemelerini değil, düştüğüme şahit olmalarını istiyorum, ben güçlü olmak zorunda olmayı değil, gelişigüzel sırtımı öylece birilerine yaslamak istiyorum.

seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım. yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını. nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep. sevincini bir barış, bir bayram sabahı gibi taşıdım içimde. sesine güvendim, gözlerine en çok yakışan o sürekli yaz ikindisine. bütün öksüzlerin kederiyle baktım yüzüne, ne zaman geleceği düşündüysem. bir haksızlığı haykıran herkese senin soluğunu verdim. bütün hapislerin penceresi yaptım seni. sonra tuttum kenar mahallelerin yalnızlığını gösterdim, bir özür, bir bağışlanma umuduyla. söze inandım, gövdene ondan çok.. dönüp dönüp sana geldikçe anladım özgürlüğün aşk olduğunu. alışkanlıklara yenilmedim ben, seni bir alışkanlığa dönüştürmek istemedim yalnızca. ışıklı bir korunak arayacağım sesinin kıvrımlarında. 'gelmen iyiliktir' diyeceğim. yüreğimden başka yanıtım olmayacak. Bir sorudan bir soruya vuracağım seni yine. dünyanın bütün yağmurları yağacak iki söz arasında. ellerimi geçmişe mi geleceğe mi koyacağımı şaşıracağım. küller altındaki köz için bir yudum soluk isteyeceğim. 'aşk iki kişiliktir' sözünü düşüneceğim uzun uzun. kalkıp pencereden hayata bakacağım. alnından öptüğüm yerde 'ülkemsin' diyeceğim. bir gülüşünle çıkıp caddeleri dolduracağım. ya sen bu ülkede doğmasaydın, ya ben aşkı herkes gibi bilseydim?"

sana gelmek istedim, çünkü beklemek bu sefer her şeyden daha ağır gelmişti. 

Ölmekten bahsetti bana o gün. Korkuyorum demişti. Korkularını yenmek için ölmeyi denedi belki de. Kaç bıçak darbesi vardı karnında hatırlamıyorum. Gelme demişti bana, arkamdan gelme, benim için, bizim için yaşa. Öyle de yapmak zorundayım. Ama bilmiyorum bunca yükü bana bırakıp nasıl gitti? Ölmek, karandelikten aşağı düşerken parçalanmak gibi bir şey, parçalanırsam içimde kaybolursun, seni bulamam demişti. Ne güzel de demiş. Parçalandı o. Ben ise kayboldum. Bulamadı beni bi daha. O gün banyoda asılı cesedi dururken kaç defa vurdum kafamı aynaya hatırlamıyorum. O günden tek geriye kalan kanlı bilekliğin ve gömmeden önce kesip sakladığım saçların. Seni seviyorum.