☘

"Ki sen bu isen,
          Özür dilerim.
          Bilmeden sevdim."

Beni güzel hatırla.

Güven içinde olduğumu bilmem hiç
          Sevildiğimi, önem verildiğimi
          Benim başkalarını aradığım gibi
          Arandığımı bilmem…
          Dünyanın bütün suçlarını işlemiş
          Bütün yanlışlarını ben yapmışım gibi
          Yaptığım her işten tedirgin oluyorum.
          İçimde sürekli bir horlanma korkusu
          Bir kekeme tutukluğu ürkek dilimde
          En iyi bildiğim konuda bile
          Çekine çekine konuşuyorum.
          Çekilip sonra kabuğuma küskünlüğün
          Kendime düşlerden sığınaklar kuruyorum
          Kırık dökük izleriyle hayatın.
          Usul sesli içe değen incecik
          Bir şarkı büyütüyorum, ömrüme benzeyen…
          Sabah kadar uçuk, akşam kadar acı
          Rengi dört mevsimin uyumsuz karışımı
          Acemi bir şarkı…
          Umuda ve gerçeğe böyle katlanıyorum.

"Her şey bitmek için başlar."
          -Cicero
          Bir şey ne kadar başlar gibi gözükse de er geç biter. 
          Seversin biter, kazanırsın biter, çabalarsın biter, kasanı doldurursun biter, alırsın, büyürsün biter. Hem bu ne hırs, bu ne azim, bu ne genişlik, bu ne yayılmacı politika?
          Hep bitecek, tozdu, rüyaydı, bitti, bitecek.
          Farkında olmasan da sonu hiçlik, hep hiçlik.
          Bu dünya hiçbir şeyle övülmeye değmez.
          Cicero devam eder, ekler sonuna :
          "İnsan her geçen gün biraz daha yalnızlaşır, kalabalıklar fayda etmez."
          Bu ne artislik böyle?

Nietzsche tüm insanlığa şu öğüdü bıraktı :
          "En derin yaralarla başlar, en derin gülücükler. En yüksek uçurumlardan düşerken öğrenirsin uçmayı. En derin denizlerde boğula boğula becerirsin tek bir seferde yaşamayı." 

Böyle günlerde muhtacım 
          Parmaklarınla saçlarımı okşayıp usul usul konuşmana.

Onlar kalbini kırmadan önce kimdin sen?

Bağırıyor
          Ama kendi içine
          Duyan yine kendisi'

Onu, sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
          Titreme daha fazla kalbim.

Bazen öyle sanıyor ki insan, eskisi gibi olabilir her şey. Olmaz hâlbuki. Olmaz. Tüketip de geçtiğimiz onca şey eskisi gibi olamaz. Ben sadece denemek istedim. Farkındayım olmayacağının. Ben hâlâ gözlerini bıraktığım yerde arıyorum.