Hikayenin mutlu bittiğini sandım.. öule olmalıydı..
Ben ikizimi kaybettim. Kanser. Zordu.. onun da istedikleri vardı. Renas gibi liste yapmıştı küçük şeylerdi. Üniversiteye gitmek, çalışmak, kendi parasıyla bize hediyye almak. Öyle işte. Gitti bizden, en çok benden. Geçmiyor. Bazen ölenle ölünüyor. Aldığın nefes bile boğazına diziliyorsa yaşamak değil bu.. Çınar. Çok özlədim onu. Kalbim acıyor. Sürekli, sürekli. Doktor psikolojik dedi.. işte öyle gün sayıyorum yanına gitmek için. İçimde doldurulması imkansız bir boşluk var. Sadece rica etsem bir alternativ son yazar mısın iyileşmiş olsun, üniversiteye gitsin, çalışsın, parasını kazansın, hediyye alsın ailesine. Arkadaşlarıyla ailesiyle mutlu yaşasın.