Nedense bunu panoya yazmak istedim: Bazı yerlerde karakterleri o kadar kasıntı yazmışım ki geri dönüp okuduğumda kendime sinirleniyorum. Bir şeyleri söylemelerine engel olmuşum ve benliklerini ortaya çıkarmakta güçlük çekmişim. Sanırım zamanında kendimde olan şeyleri onlara yansıtmışım istemeden de olsa. İnsan yazdıkça ve okudukça gelişiyor, bunları şu an fark edebildiğim için de mutluyum. Kitapları (Milkshake ve Papatya & Çikolata) kaldırmayı düşünmüyorum bu yüzden. Klişe kurgular bebek adımlarıydı ve bunu kendime göstermek adına -şimdilik- yayımda kalacaklar.