π

Hocam bölüm yok mu ya?

Paye kitabına başlamak için sabırsızlanıyorum. Fakat bölümleri yazmayı bırakırsın diye de içimde bir korku var. Final olana kadar kendimi tutup okumayacağım :/

Merhabalar, bu aralar 10 yıldan fazla süredir zihnimde dönüp dolaşan ama yazmaya hiç cesaret edemediğim bir kurgu yazmaya başladım. Ne zaman paylaşırım bilmiyorum ama birkaç bölüm biriktirip öyle yayınlamayı düşünüyorum.

Buğulu kan 2 hatta üçüncü kez okuduğum tek kitap. Keşke devam etsen edebilsen yazmaya 

Cidden buğulu kanı seviyorum. Bu hikâyeyi yazdığın için seni daha fazla seviyorum. 

Herkese merhaba. Uzun zamandır hesabıma giriş yapamıyordum mail adresimi unuttuğum için. Özel sosyal medya hesaplarımı isteyen, bazen bulup takip istekleri atan okuyucularım oluyor. Ben de mademki beni Buğulu Kan için takip etmek istiyorlar o zaman Buğulu Kan için bir hesap açayım dedim. Instagram üzerinden bugulukan yazarak erişebilirsiniz. Buyrun, orada buluşalım. :)

Lütfen artık yeni hikaye yaz kalemini bir kez daha okuyalım 

Nasıl böyle bir hikaye bu kadar az okunur nasıl aklım almıyo

İlk defa ne zaman okudum hatırlamıyorum ama şöyle bir baktığımda ilk defa 3 yıl önce Mayıs ayında yazmışım buraya ve kaç defa bitirdiğimi hatırlamadım demişim. 3 yıl geçti ve ben hala kaç defa bitirdiğimi hatırlamıyorum. Bir okur olarak buraya her geldiğimde kendimde bir değişiklik fark ediyorum. Buğulu Kan'a hep farklı bir bakış açısıyla bakıyorum. Şimdi okumadan geldim ama buraya arada yazmayı özlemişim. Yazarcım kalemini özlediğimi, okurlarının seni unutmadığını hatırlatmaya geldim. Belki Wattpad bir gün unutulur tamamen veya kapatılır ama hissediyorum ki Buğulu Kan daima zihnimde ilk sırada kalacak. Evet, böyle bir hikaye vardı. Ben okurken daha üniversiteye hazırlanıyordum ve beni sakinleştiriyordu. Sonra üniversiteyi kazandım, arkadaşlarımla buluşmadan önce okudum. Bir iki muhabbet edecek kimsem kalmadığında tek iken okudum. Sigarayı bıraktığımda okudum, tekrar başladığımda okudum. Münazaraya hazırlanırken okudum ve tam olarak Aden gibi heyecanlı olduğumu hissettim. Şimdi karantinadayken bir kez daha okumaya karar verdim. Bir daha ne zaman buraya uğrarım bilmiyorum. Belki seneyi devriyesini yapar, gelecek sene tekrar uğrarım. Belki başka hisler yaşar ve gelir mezun olduğum zaman anlatırım. Sadece tek bir şey söylemek istiyorum. Final içine sinmemiş olabilir fakat şahsi olarak Aden kadar acı çekmediğim halde bir gün hepsine değecek anlar yaşayacağımı hissediyorum. Belki yaşamam ama ne derler? Umudunu kaybetme.  Kısacası yazdığın final bana umut veriyor ve bence diğer okurlarına da veriyordur. Neyse canım yazarcım, bu bir veda değil. Yine görüşeceğiz. Gelecekte bilinmeyen bir zamana kadar hoşçakal, kendine iyi bak ve bize yeni kurgularınla gel. Seni özledik. <3

Yine burada Aden'de buldum kendimi onca ay sonra... İçime işlemiş sanırım.