-

Kim seni konuksever olmamakla suçlayabilir, evinin önünden geçip de kapını çalmıyorsa. Kim seni sağır ve dikkatsiz yerine koyabilir, senin anlamadığın bir dille sana sesleniyorsa?

Arka plan güzelmiş. 

Sen de bi' tek külünü tut şimdi. Sonra siktir git. Böyle sevme kimseyi. Gönlüne gönderdiği askerlerden barbar devletler kurma. Geçip giden günlerin hatırına bir sigara yak, hatırında kalanların ardından yumunca gözlerini; nüksedecek yıldızların Tanrı'ya itiraz edişleri.

Temerrüde düşen borçlu acziyeti üstümde, artık bu davadan çekiliyorum. Fonda yine aynı şarkı, zavallı necdet hala salon köşelerinde oturuyor, kimse anlamadı onun hıncahınçlığını.

Vazgeçtim bu dünyadan, tek ölüm paklar beni.
          Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.

“Aşk için savaşmıyordu. Kendi aşkını koruyordu; kalan herkesin aşkı ne hali varsa görebilirdi.”

Yanardönerli bir portmantoda, kendi ecelini ezbere bilenler askıya dizilecek. Dizleri çürüyecek- bir fotoğrafın üzerinden yıllar geçecek.

Yanakları çiçek bahçesi olsun, damıtılarak yağan şebnem katreleriyle dolsun. 

Keşke kitap, kitaplar yazsanız. Müptelası olacağım hiç şüphesiz.

Gel seninle bir daha ağlayalım. Yaşanmışlara, yaşanmamışlara, bir de hiç yaşanmayacaklara! 
          
          -Oğuz Atay