Gitmedim, gidemedim. Artık yaşlandım mı, kafayı mı yedim, yoksa başka bir adam mı oldum, bilemiyorum. Ama birkaç gündür içime yerleşen yeni adam gitmeme izin vermiyor. N’olur, sen de gitmemi isteme. Anladım ki, artık beni İstanbul’a çağıran bir şey yok. Her yerde olduğu gibi orada da her şey yabancı bana…Bilmeni isterim ki, senden başka yakınım yok. Seni her dakika, her saniye özlüyorum. Ama gururum el vermediği için hiçbir zaman söyleyemiyorum. Senden ayrılmanın benim için ne derece korkunç, hatta olanaksız olduğunu çok iyi biliyorum. Tıpkı, artık beni sevmediğini bildiğim gibi. Biliyorum, eski günlere dönemeyiz, gerek de yok buna. Beni bir uşağın gibi, bir kölen gibi yanına al ve hayatımıza senin istediğin gibi de olsa devam etmemize izin ver. Beni affet.