Çok seviyorum onu, ihtiyacım var ona. Çok, çok fazla. Bilmiyor o belki ama bu hiçbir şeyi değiştirmez. Hep onu düşünüyorum, hayaller kuruyorum. O kadar uzun süre konuşmamıştık bile aslında. Neyine bağlandım, neyine alıştım ki ben? Çok oldu, çok oldu en son konuşmamızdan beri. Yalan söyledim, sözümü tutmadım; çekip gittim. Ne düşündü, ne düşündüler acaba... Umurlarında bile olmuş muyumdur ki? Diğerlerini çok hatırlamıyorum bile aslında. Onun umrundaysam yeter. Ciddi, şakadan, kırıcı tüm konuşmalarımızı, atışmalarımızı özledim. Eskiyi özledim. Dönmek istiyorum ama artık çok geç.
