pisi kedi

Yüzmeyi bilmeden okyanusa dalmaktı yaptığım. 

GECELER ZEHİR GECELER KARA
          UÇASIM GELİR KANADIM YARA 

“Ağzının, güzel dudaklarının yanında bir gülümseme yaratmak için, ne uzun yollardan geçiyorsun. Kendinden veriyorsun ve durmadan eksiliyorsun. Oysa bazı insanlar, oldukları gibi kalarak, elde ederler istediklerini. Ben, kanımı damla damla süzerek veriyorum.”
          
          — 
          
          Oğuz Atay, Tehlikeli Oyunlar 
          

Tanrı geceyi astı gökyüzüne. Ve bir kadın sevilmemişliğine ağladı gecenin en ince yerinde.
          

Kahkahası bol olan insanların yüzüne iyi bakın.
          Onların gözleri mezar taşı gibidir.

Acı paylaşıldıkça çoğalır derler ya
          Yalan söylerler
          Yara  başkasının yara bandıyla kapanmaz

Bir sabah şehrin üzerine ruhun süzülür.
          uyandım sanarsın

kitap kapağı tasarımı için profilinden kitabıma ulaşabilirsiniz. Tek yapmanız kitabımdaki talimatlara uymak Not:Sıra henüz boş elinizi çabuk tutun, derim 

İyi bir insan olup olmadığıma karar verecek olanlar kim? Ailem mi? Arkadaşlarım mı? Yoksa ne yaşadığıma dair en ufak bir fikri bile olmayan etrafımdaki insan kalabalığı mı? Tabii ki hiçbiri… İyi ya da kötü biri olduğumu benden başka kimse bilemez..
          
          
          
          -Ay

Eğer bir şeylerin sonunu düşünmüyorsan alın yazına saygısızlık edip kendi hikâyeni kendin yazmak zorundasındır. Bizler de özgürlüğü seçenlerdendik. Aslında nereye gittiğimizi bilmiyorduk. Hani nasıl desem, yolun sonu yoktu ama biz bir kere hazırlamıştık bavulları. Gitmek zorundaydık. Çünkü içine atmaktan artık kusacak hale geldiğinde, yaşadığın sürece hep kaybedeceğini alnına mıh gibi çivilediğinde, geceleri üst üste içtiğin içkilerin şişeleri sığmayınca masaya, kısaca hiçbir bok düzelmiyorsa hayatında ve sen bıktıysan her geçen gün kendini biraz daha ölü gibi hissetmekten, çoktan çalmıştır kapını gitme vakti. Gitmek kurtuluş değil, kaçıştır her zaman. Bu hayatta mutlu olman için yanlış yapmak zorundasındır.  Gideceğin yerin ve mekânın pek de bir önemi yoktur aslında. Çünkü amaç, içindeki o "gidince her şey düzelecek" umudunu yatıştırmaktır sadece. Gidince düzelir mi dersiniz, inanın bilmiyorum. Ben ne zaman kaçmak istesem, ne zaman ki gitsem bilinmezlere doğru, her defasında yoldan çıkıyorum. Her defasında çıkmaz sokak denk geliyor sanki bana ve ben o duvarlara çarpıyorum üzerimdeki hışımla. Ben artık yoruldum diyorum sessizce, bağırsamda fayda etmiyor. Ben biraz ölüyorum diyorum karşılaştığım ruju bozuk kadınlara, kimse omzuma dokunmuyor. Ben iyi değilim, diyorum iyi gibi görünen insanlara, aksine tuz basıyorlar yarama. Ulan ben dağıldım diyorum, toplayamıyorum, beni kurtarın diyorum dünyaya, tanrı bile sırtını dönüyor bana...