.

Ben gülümsemeyi sokak cocuklarından ögrendim ,ondandır ,kirlenmiş bir yüzün içinde parıldayan gülüşlerim...

Aşk ; iki kişinin sokak kavgasına benzer ,Çünkü ayrınan hep bir yabancıdır ..

Yaz beni ey kalem ! Kalbim hüzün denizine öyle daldı ki . İnsanlar acımasız ..vefasız ...Yaradan başka kimim kaldı ?

Bir şehir kadar kalabalıktır bazılarının yalnızlığı ..

İstemiyorum böyle bişey 19'unda 40'landım ,görmüyorsun fakat ben her geçen dakka yıprandım.... Çünkü henüz bu yaştayken bunca yükü sırtlandım ,başka biri olsa kaçmak için götünü yırtardı !..

Ben hikayemin önsözünde bir belirtili nesneye sığdırıyorum ! Yükleme "ne" diye soruyorum .. Cevap "YALAN"

Bak sevgilim yazdıgım o mütiş akıl almaz sahneyi oynadım ve bitti hadi sende kapat perdeyi alkışlasınlar ŞEREFSİZLİĞİMİ 

Terk edilen birine "HAYAT NASIL GİDİYOR" diye sorulmaz ... Çünkü zaten tek sorun hayatın devam ediyor olmasıdır...

Gözyaşımın dalgasında battı gemim ,Kalbim senin süphen olmasın ,İstemem odama mutluluk hiç doğmasın .Kimse "NASILSIN KARDEŞİM" diye sormasIn halim belli çünkü harabe gibiyim ..

Umut ; şimdi hiç görmeyen birine gökkuşağını anlatmak kadar zor ve imkansız ...