Bardzo długo się zbieram żeby tu coś wstawić.. Serio. Coś o mnie? Nie do końca konwencjonalne rozwiązanie ale jestem na haju 24/7 niczym Słowacki uzależniony od opium więc  

ASTRONOMIA
Stojąc pod niebem bez góry i dołu 
tętnię dojrzały do wielkości gwiazd. 
Własnych zaklęć ogromne koło 
krążę po niebie płynącym w czas. 
W sklepieniu cichym jak śmierć słowików 
nagle porywa mosiężny cyklon 
i tylko ludzie zostają - podobni 
rozdartym nad śmiercią cyrklom. 
A tu dzwonią światy obojętne, 
maczek gwiazd zamieniony w kosmos, 
rosną groźnie światy obojętne, 
przybliżone planety rosną. 
Oto droga bez góry i dołu. 
Kto widział nieba zamknięty strop? 
Oto przestrzeń trójkątów i punktów, 
linie dłoni przedłużone w głąb. 
Wtedy w sen pierwotniejszy od planet 
płyną masy coraz dalszych kół. 
O, rozrąbać cień meteorów ciosem 
snu jak toporem na pół!