"Farklı acıydı bu.Ne tarif edebiliyordum,ne de yaşayabiliyordum. Sadece,çekiyordum içimde gün geçtikçe yakan kor yangını.Bir ömür yanıyordu,o ise görmüyordu.Bir ümit soluyordu,o ellerini yaratıcıya açıyordu.Herabe halde bıraktığı enkazı,ayağının tersiyle itiyor,yoluna devam ediyordu hiçbirşey olmamış gibi.Mutsuz olduğunda nedenini düşünmeden, suçluyordu kendinden başka herkesi.Belki hiçbirşeye inanmıyordu.Belki, aşkı istemiyordu yüreği.Şimdi anlıyordu..."